Դերասանուհի, Լոս Անջելես, 46 տարեկան
Դաջվածքներ, արյուն և սպիներ՝ ահա այն ամենը, ինչից ես պատրաստված եմ:
Ինձ հոգեվերլուծաբան պետք չէ: Իմ ընտրած դերերն իմ հոգեվերլուծողն են:
Երբ շրջապատի բոլոր աղջիկները ցանկանում էին բալերինա դառնալ, ես ուզում էի վամպիր լինել
Մարդիկ կարծում են, որ ես լի եմ մութ գաղտնիքներով և տարված եմ մահվան գաղափարով: Բայց եթե ես սիրում եմ մտածել մահվան մասին, ապա դա միայն այն պատճառով է, որ ես կյանքը չափից շատ եմ գնահատում:
Ես չեմ վախենում արյունից, և երբեք չեմ վախեցել դիակներից: Երբ ես տեսնում եմ մահացած մարդու, միայն մտածում եմ, որ նա վերջերս ողջ էր, ինչպես ես:
Մահվան մեջ ինչ-որ հանգստացնող բան կա: Միտքը, որ վաղը կարող է չլինել, թույլ է տալիս գնահատել այսօրվա կյանքը ինչպիսին էլ այն լինի: Ես բավականին ուշ հասկացա, որ երջանիկ լինելը պարզապես քո ընտրությունն է: Առանց ցավի տառապանք չկա, և առանց տառապանքի մենք երբեք չենք կարող սովորել սեփական սխալների վրա: Ես միշտ գտել եմ, որ թերությունները գրավիչ են: Օրինակ ՝ սպիներն ինձ գրավիչ են թվում, քանի որ ասում են ՝ այո, ես հիմարություններ եմ արել: Մայրիկը երբեք չի գոռացել և երբեք չի հայհոյել ինձ: Նա լաց էր լինում, և ես հաճախ էի լսում նրա լացը, քանի որ մեր ննջասենյակները մոտ էին: Մի անգամ, երբ դեռ դպրոցում էի, մի հարցրու, թե ինչ էի անում, առավոտյան եկա տուն և տեսա նրա արցունքոտ դեմքը, մի մարդու դեմք, ով ամբողջ գիշեր լաց էր լինում: Իմ հայրը (Ջոն Վոյթ) մեծ դերասան է, բայց ամենից առաջ նա մեծ հայր է: Ինձ դուր է գալիս թաքնվել կերպարներիս հետևում: Ես շատ ինտրովերտ մարդ եմ, և այնքան էլ լավ չեմ սովորել, թե ինչպես համակերպվել փառքի հետ: Չեմ սիրում, երբ ինձ դիպչում են: Մի անգամ ինձ ասացին, որ ես սառչում և պահում եմ շունչս, երբ ինչ-որ մեկը գրկում է ինձ: Դե, ես դեռ դա անում եմ: Ըստ ամենայնի, վաղուց ժամանակն է ինձ թաքցնել հոգեբուժարանում: Այստեղ, իմ հոնքերի վերևում, ես ծալք ունեմ, քանի որ անընդհատ պետք է անակնկալ կերպով բարձրացնեմ դրանք: Շատ կարևոր է հասկանալ, թե որքան հսկայական է աշխարհն իրականում: Ես շատ շուտ եմ մեկնել իմ առաջին մեծ ճանապարհորդությանը, և այն, ինչ տեսա այն ժամանակ, ցնցեց և ամբողջովին փոխեց ինձ: Հետո, շարունակելով ճանապարհորդել, ես, ինչպես և բոլորը, հավանաբար բարկացա այն բարգավաճ աշխարհի վրա, որտեղ ես ծնվել եմ, և միայն այդ ժամանակ հասկացա, որ դիտելու կամ բարկանալու փոխարեն ավելի լավ է ուղիներ փնտրել օգնելու նրանց, ովքեր ապրում են աղքատության մեջ: Լուրերում տեսնելով փախստականների ճամբարները ՝ Ամերիկայում մարդիկ չեն էլ հասկանում, որ այդ մարդիկ պարզապես ուզում են տուն գնալ: Երբ առաջին անգամ գնացի Սիեռա Լեոնե, տեսա հազարավոր մարդկանց, որոնց ձեռքերը կամ ոտքերը կտրել էին ապստամբները: Հսկայական աշխարհի պատկերը բառացիորեն պայթեց իմ գլխում: Հիշում եմ, որ առաջին օրերին, լսելով այս մարդկանց պատմությունները, անընդհատ լաց էի լինում: Բայց հետո հասկացա, որ նրանց պետք չեն իմ արցունքները: Իմ վաստակած ամբողջ գումարից ես խնայում եմ մեկ երրորդը, ծախսում երրորդը և նվիրաբերում մեկ երրորդը բարեգործության: Իմ երեխաներին տրված ամենամեծ նվերը աշխարհը տեսնելու հնարավորությունն է: Ես հավատում եմ, որ երեխաները ամեն ինչ պետք է տեսնեն իրենց աչքերով, ուստի իմ երեխաներն ինձ հետ ապրում էին Կամբոջայի մեր տանը: Բայց սա նույնիսկ տուն չէ, այլ տնակ ձողերի վրա, որի շուրջը գտնվում են նույն խրճիթների ևս հարյուր տնակներ: Մեր հարևանների, հասարակ գյուղացիների հետ միասին մենք աշխատում էինք տարածքը մաքրելու ուղղությամբ։
Ազատ լինել նշանակում է ապրել ըստ քո ինտուիցիայի, չնեղացնել ոչ ոքի և չդատել մարդկանց իրենց սխալների համար:
Ես միշտ ցանկացել եմ ապրել բազմաթիվ կյանքեր:
Հենց որ ես դադարում եմ հետևել իմ ինտուիցիային և սկսում եմ գործել ըստ տրամաբանության, անմիջապես հայտնվում եմ դժվարության մեջ:
Երբ դուք վեց երեխա ունեք, փորձում եք երբեք ձեզ վտանգի տակ չգցել։
Երբեմն երեխաների հարցերն ինձ շփոթեցնում են: Ի վերջո, նրանք կարող են հարցնել. «Ինչու՞ Շրեկն ու Ֆիոնան ամուսնացան, իսկ դու դեռ ոչ»:
Ինձ թվում է, որ երեխաների համար հարսանիքը պարզապես գեղեցիկ չորսաստիճան տորթ է:
Ես աշխատող մայր եմ և ցանկանում եմ, որ հագուստս միաժամանակ լինի գեղեցիկ, գրավիչ և գործնական:
Ինձ միշտ թվում էր, որ մայր դառնալն ամենասարսափելի, պատասխանատու և հուսահատ բաներից մեկն է աշխարհում:
Այն, ինչում դու լավ ես և այն, ինչ ուրիշները կարծում են, որ դու դրանում լավ ես, բոլորովին այլ բաներ են:
Իմ կյանքի երազանքն է խաղալ Բոնդի մասին ֆիլմում չարագործի դերը:
Ես չեմ պատրաստվում հավերժ ֆիլմերում նկարահանվել: Մի օր ստիպված կլինեմ տատիկ դառնալ:
Ի տարբերություն շատ կանանց, ես վայելում եմ հղի լինելը: Ես սիրում եմ այս զգացումը, որ քո ամբողջ մարմինը քեզ չի պատկանում, այլ երեխային:
Մարդիկ այնքան տարօրինակ են. Նրանք ինձ ասում են, որ ես նիհար եմ ՝ մտածելով, որ դա ինձ կուրախացնի:
Տարբեր մարդկանց հարցրեք, թե ինչ են նրանք ամենից շատ ուզում անել, և պարզվում է, որ դեռ ոչ ոք դա չի արել: Դա այն է, ինչ ինձ իսկապես վրդովեցնում է:
Ես բավարար ժամանակ չունեմ կյանքի իմաստը հասկանալու համար:
Սիրում եմ զբաղվել, սիրում եմ զբաղված լինել և սիրում եմ պատասխանել բազմաթիվ հարցերի: Բայց ես չգիտեմ, թե քանի ֆիլմում եմ նկարահանվել: Հաշիվս կորցրել եմ:
Երբ լեզու ես սովորում, սկսիր հայհոյանքներից: Լավ հայհոյանքը կարող է ձեզ ավելի լավ օգնել, քան ցանկացած բառարանը:
Ֆիլմերում կռիվները միշտ գեղեցիկ են, բայց իրական կյանքում դրանք միշտ զզվելի են:
Ես երիտասարդ տարիքում չեմ մահացել, և դա արդեն լավ է:
Նյութի աղբյուրը՝ esquire.ru
More Stories
«Վիզուալիզացնելով կոռուպցիան» գրքույկ
«Վիդեոհոլովակների մրցույթ»-ի ամփոփում
Ժամանակակից արվեստագետները ՀՀ-ում և աշխարհում